Pewnego razu w Wenecji

Witajcie

Zauważyłam, że na blogach podróżniczych dominują ostatnio Włochy.  W tym przypadku nie będą oryginalna. Dzisiaj opiszę jeden z najpopularniejszych ośrodków turystycznych we Włoszech a mianowicie Wenecję. Miałam przyjemność odwiedzić to bajeczne miasto parę lat temu. Podczas kilku dni pobytu  spacerowałam wąskimi uliczkami, robiłam zdjęcia i chłonęłam włoską atmosferę.

Cała Wenecja ze względu na swoje położenie oraz nietypową architekturę została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.  To właśnie z Wenecji pochodzi  znany podróżnik Marco Polo oraz najsłynniejszy kochanek Casanova.  

Wenecja to także miasto kanałów. Położona jest na bagnistych wyspach Morza Adriatyckiego. Transport odbywa się jedynie drogą wodną. Nie ma w nim samochodów, za to nie sposób nie spotkać motorówek, łodzi czy gondoli. Najlepszym środkiem transportu w Wenecji  są tramwaje wodne.  Możemy też zatankować motorówkę w jednej z przykanałowych stacji benzynowych.

Stacja benzynowa

Poruszając się kanałami nie spotkamy znaków drogowych, jednak by uniknąć zderzenia, na skrzyżowaniach zamontowano lustra.

Najsłynniejszym kanałem jest Kanał Grande, który dzieli miasto na dwie części. Kanał ten ma ok 4 km długości. Brzegi miasta łączą cztery mosty: 

Most Akademii

Most Bosych

Most Rialto

Most Konstytucji

Kanał Grande

Ponad kanałami rozwieszone są liczne mosty łączące brzegi miasta. Ciekawą historię posiada most Ponte delle Tette ( Most Cycków) . Jego nazwa pochodzi od nagich biustów Pań , które w XVI wieku wysiadywały w oknach kamieniczek i wabiły młodzieńców. Miało to na celu zapobieganiu szerzącemu się wśród obywateli miasta homoseksualizmowi. 

Patronem miasta jest święty Marek, dlatego sercem Wenecji jest Plac św Marka przy którym znajdziemy główne zabytki takie jak : Pałac Dożów, Most Westchnień, Wieżę Zegarową, dzwonnicę św. Marka, kościół San Giorgio Maggiore, Palazzo Grassi oraz synagogi.

Dzwonnica św. Marka

 Na dzwonnicę warto wejść aby obejrzeć przepiękną panoramę miasta.

Pałac Dożów widziany z dzwonnicy św. Marka

Kościół San Gorgio Maggiore

Wieża zegarowa na placu św. Marka

Bazylika św. Marka

Warto wspomnieć o najstarszym zawodzie gondoliera. Kiedyś był to szanowany zawód, który stanowił podstawę transportu miejskiego. W obecnych czasach jest jedną z głównych atrakcji turystycznych. Koszt podróży gondolą to ok.  80 EUR.  

Jak na moją kieszeń to spory wydatek, ale z drugiej strony być w Wenecji i nie płynąć gondolą ? Znalazłam tzw. złoty środek. Skorzystałam z przeprawy gondolą z jednego brzegu miasta na drugi , co kosztowało jedynie 3 EUR. 

Zaparkowane gondole a na drugim planie kościół San Gorgio Maggiore

Po całym dniu włóczenia się wąskimi uliczkami miasta, kiedy zaczyna doskwierać głód, warto wybrać się na typową włoską pizze. Wiele restauracji, pizzerii położonych jest na wodzie, nad samymi kanałami. Za zwykłą pizzę ( Margaritę) zapłacimy ok 20 EUR. Może to i dużo, ale  ten kawałek ciasta, umazany keczupen nigdzie  nie smakuje tak samo jak w Wenecji.  W promieniach zachodzącego słońca, przy kieliszku dobrego wina i z takim widokiem wszystko nabiera niepowtarzalnego smaku.

Wbrew powszechnej opinii  w Wenecji nie śmierdzi. 

Miałam to szczęście , że parę dni przed moim przylotem mocno padało. Dzięki intensywnym opadom deszczu, nie było czuć zapachu stęchlizny, który podobno unosi się nad  miastem podczas odpływów, szczególnie w suche i gorące dni.

Na zakończenie jeszcze kilka ujęć pokazujących urok i niepowtarzalny klimat Wenecji. 

Włochy mają w sobie to coś co przyciąga.  Już niedługo odwiedzę Kalabrię. Przespaceruję się uliczkami Tropei i zdam relację jak było :)